Sa­lam ver­mək mö­min­lə­rin bir-bi­ri­nə ən gö­zəl di­lək və is­tək­lə­ri­ni təq­di­met­mə for­ma­la­rın­dan bi­ri­dir. Cən­nə­tə da­xil olar­kən mö­min­lər sa­lam­la qar­şı­la­nar və cən­nət­də də bir-bir­lə­ri ilə sa­lam­la­şır­lar. Sa­lam ve­rən bir in­sa­nın hə­min sa­la­ma da­ha gö­zəl şə­kil­də və ya ən azı ey­ni də­rə­cə­də ca­vab ver­mə­si fərz­dir:

«Si­zə sa­lam ve­ril­di­yi za­man onu da­ha gö­zəl alın və ya (ey­ni­lə sa­hi­bi­nə) qay­ta­rın! Şüb­hə­siz, Al­lah hər şe­yi he­sa­ba alan­dır» («Ni­sa» su­rə­si, 86)

Ca­hil­lə­rin an­la­yı­şın­da isə ve­ri­lən sa­la­mı al­ma­maq, eşit­mə­məz­lik ki­mi dav­ra­nış­lar özü­nü qar­şı tə­rəf­dən üs­tün gös­tər­mək anlamına  gə­lir. So­si­al və­ziy­yə­ti ba­xı­mın­dan özün­dən aşa­ğı he­sab et­di­yi in­san­la­rı əz­mək, on­la­ra həd­di­ni bil­dir­mək ki­mi çir­kin niy­yətiözündə ehtiva edən bu cür  dav­ra­nış­la­ra tez-tez rast gə­li­nir. İs­lam­da və mö­min­lər ara­sın­da isə be­lə bir üs­tün­lük an­la­yı­şı və qiy­mət­lən­dir­mə for­ma­sı yox­dur. Kim olur­sa-ol­sun, ona ve­ri­lən sa­la­mı al­maq hər bir mö­min üçün Quran­da bil­di­ri­lən bir əmr­dir.